Διαταραχή πανικού VI

Διαταραχή πανικού..Ο θυμός είναι κάτι που στρέφεται όχι μόνο ενάντια στους άλλους.Σημασία μεγάλη έχει ο θυμός που στρέφεται ενάντια στον εαυτό. Σε μια οικογένεια,όπου ένα παιδί έχει μεγαλώσει με την πυρηνική πεποίθηση ότι “δεν αξίζει”,ή ότι “φταίει”.Σε ένα τόσο ενοχικό περιβάλλον,υπάρχει πολύς καταπιεσμένος θυμός μέσα στο παιδί.Ένας θυμός που στρέφεται τόσο εναντίον του περιβάλλοντος,όσο και ενάντια στον εαυτό. Με βάση τα όσα έχουμε ήδη πει στα προηγούμενα κείμενα του θέματος, αντιλαμβάνεται πιο εύκολα κανείς,ότι ο θυμός που στρέφεται ενάντια στους γονείς δε γίνεται αποδεκτός από το παιδί,σε ασυνείδητο επίπεδο.Θα ήταν σα να στρέφεται έτσι ενάντια στον εαυτό του τον ίδιο,μιας και όπως είπαμε,οι γονείς είναι οι

βασικοί ήρωες της ζωής του παιδιού,και όσες ματαιώσεις και ακυρώσεις και αν έχει πάρει από αυτούς,

ασυνείδητα το μόνο που επιθυμεί είναι να λάβει την αγάπη και την αποδοχή τους.

Όταν αυτό δεν έχει συμβεί τότε που έπρεπε,σε όλη την υπόλοιπη ενήλικη ζωή του,ασυνείδητα και πάλι,συνεχίζει να “κυνηγά” αυτό το όνειρο,με καλά όμως μετασχηματισμένους τρόπους οι οποίοι δε γίνονται αντιληπτοί σε συνειδητό επίπεδο.Το ίδιο συμβαίνει και με το θυμό που συνεχίζει να υπάρχει.Η ενοχή,παρ’όλα αυτά γίνεται αντιληπτή σε πιο συνειδητό επίπεδο και κυριαρχεί στις πεποιθήσεις και στον τρόπο στάσης ζωής του ενήλικου πια ατόμου. Όσο πιο έντονη είναι η ενοχή,τόσο πιο μεγάλος είναι ο θυμός που απωθείται. Αντιλαμβανόμαστε ίσως εδώ,μια μορφή σύγκρουσης.

Και είχαμε πει σε προηγούμενο κείμενο,ποιος ο ρόλος μιας εσωτερικής σύγκρουσης στο να εμφανιστεί μια ψυχική διαταραχή.

Στην προκειμένη περίπτωση η διαταραχή πανικού.

Το άτομο,σε ασυνείδητο επίπεδο,φοβάται ότι η παραδοχή αυτού του θυμού,θα οδηγήσει σε μίσος και καταστροφή..

.συνεχίζεται..

**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.