Διαταραχή πανικού Ι

Η διαταραχή πανικού είναι μια κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σε τέτοιο σημείο την καθημερινή λειτουργικότητα ενός ανθρώπου,έτσι ώστε να αλλάξει τα πάντα στη ζωή του. Και φυσικά όταν αυτά τα οποία αναγκάζεται να αλλάξει,του είναι απαραίτητα για τη δουλειά του ή για άλλους βασικούς τομείς,τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο έντονο. Ας πούμε ότι κάποιος δε μπορεί να πάρει το λεωφορείο για να πάει στη δουλειά του. Ή όταν η δουλειά του απαιτεί να μιλά μπροστά σε κόσμο, και δε μπορεί πια να το κάνει. Η διαταραχή πανικού είναι κάτι άγνωστο στην ουσία, γι αυτόν που υποφέρει. Νοιώθει έναν ακαθόριστο επερχόμενο κίνδυνο και έχει μια αίσθηση ότι από στιγμή σε στιγμή κάτι κακό θα του συμβεί. Ας

δούμε λοιπόν και ας προσεγγίσουμε λίγο τη γνώση της κατάστασης, έτσι ώστε να είναι κάτι λιγότερο άγνωστο .Και ότι είναι λιγότερο άγνωστο,φοβίζει και λιγότερο. Τα ζώα όταν βρίσκονται μπροστά σε έναν επερχόμενο κίνδυνο ενεργοποιούν το σώμα τους για να ανταποκριθεί στην απόφαση που θα πάρουν..τη “φυγή ή επίθεση”. Σε αυτά τα πλαίσια,το αίμα φεύγει από τα όργανα εκείνα,που είναι δευτερεύοντα για τη συγκεκριμένη κατάσταση,όπως είναι το δέρμα, και πηγαίνει σε όργανα που είναι καθοριστικά για να υποστηρίξουν την απόφαση,όπως είναι οι μύες.Η καρδιά παράλληλα λειτουργεί πιο έντονα για να υποστηρίξει κι αυτή με τη σειρά της την αυξημένη αιμάτωση που απαιτεί η στιγμή. Όταν η απόφαση έχει παρθεί και ο επερχόμενος κίνδυνος παρέλθει,ο οργανισμός επανέρχεται σε φυσιολογική λειτουργία. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει έναν ορατό κίνδυνο,όπως ας πούμε όταν βλέπει ένα αυτοκίνητο να κατευθύνεται προς το μέρος του ενώ διασχίζει το δρόμο. Όλα τα προηγούμενα συμβαίνουν όταν ο κίνδυνος είναι φανερός και οφθαλμοφανής.Τι γίνεται όμως όταν ο κίνδυνος είναι μια εσωτερική αίσθηση? Όταν είναι ακαθόριστος και έρχεται από μέσα μας? Τότε, ο μηχανισμός “φυγής ή επίθεσης” συνεχίζει να παραμένει σε λειτουργία,ο οργανισμός συνεχίζει να βρίσκεται σε εγρήγορση κι αυτό γιατί δεν έχει παρθεί μια απόφαση. Και η απόφαση δεν παίρνεται γιατί ο κίνδυνος είναι άγνωστος. Στη συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση, ο κίνδυνος αντιπροσωπεύεται από μια εσωτερική σύγκρουση, η οποία οδηγεί τον οργανισμό σε μια κατάσταση συνεχόμενου και διαρκούς συναγερμού.Και όσο δεν έρχεται η κατανόηση του κινδύνου,τόσο αυξάνεται η συμπτωματολογία και μετασχηματίζεται σε μια κατάσταση διαρκούς άγχους.

Τα συμπτώματα της διαταραχής πανικού,

πολλές φορές μπορεί να προκληθούν και από έναν άνθρωπο που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Αν αρχίσει να αναπνέει κοφτά και γρήγορα για δύο λεπτά,θα νοιώσει τα ίδια συμπτώματα, σα να βρίσκεται σε κρίση πανικού. Είναι σημαντικό οπότε,να αντιληφθεί αυτός που αντιμετωπίζει την κρίση πανικού,όλη εκείνη την οργανική διαδικασία που οδηγεί στα συμπτώματα. Απομυθοποιεί έτσι το ανεξήγητο των συμπτωμάτων και ήδη έχει κάνει ένα βήμα στο να αρχίσει να γνωρίζει καλύτερα από τι υποφέρει.Κι όπως είπαμε,ότι είναι λιγότερο άγνωστο,φοβίζει και λιγότερο. Σημαντικό είναι επίσης να αντιμετωπίσει κανείς, το λεγόμενο “φόβο του φόβου”. Φοβάται δηλαδή την έλευση της επόμενης κρίσης και τελικά η κρίση έρχεται συνεπεία του άγχους που έχει προκαλέσει ο φόβος.

Ποια είναι όμως η εσωτερική εκείνη σύγκρουση που οδηγεί στη διαταραχή πανικού?…

Συνεχίζεται…

Διαταραχή πανικού Ι

**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.