Ψυχοθεραπεία ή φάρμακο
Το δίλημμα ψυχοθεραπεία ή φάρμακο,δεν είναι το μόνο δίλημμα που υπάρχει.Στην πορεία μου στο χώρο της ψυχιατρικής,έχω έρθει αντιμέτωπος με πολλά διλήμματα.Έχω περάσει από την κοινωνική ψυχιατρική στη βαριά κλινική ψυχιατρική και έχω αντιμετωπίσει σχεδόν όλο το φάσμα των αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων, των διαφόρων μορφών και κλάδων που απαρτίζουν τον ψυχιατρικό κόσμο.Θα ξεχάσω για λίγο τις λεπτομέρειες καθώς γράφω, και θα προσπαθήσω να εντοπίσω ένα μείζων κατά τη γνώμη μου ζήτημα που υφίσταται. Έχω βρεθεί σε στρογγυλά τραπέζια,όπου η συζήτηση κυμαινόταν γύρω από το ποιο είδος ψυχοθεραπείας είναι το καλύτερο.Και καθόμουν σε μια γωνία-που λέει ο λόγος,μιας
και το τραπέζι ήταν στρογγυλό όπως ανέφερα-και παρατηρούσα τη συζήτηση. Και το ερώτημα που εγείρονταν μέσα μου,είναι τι είναι αυτό τελικά που προσπαθούν όλοι να αποδείξουν σε όλους.Και φυσικά δεν είναι το μόνο παράδειγμα,που δείχνει την τάση στην οποία θα αναφερθώ παρακάτω.Και μέσα στα διάφορα νοσοκομεία,από τα οποία έχω περάσει,βαριά η ατμόσφαιρα.Η μια ειδικότητα καλύτερη από την άλλη και σχεδόν αυτοματοποιημένη η αντίδραση του ενός στο να δείξει με έμμεσο πλην σαφή τρόπο,πόσο καλύτερος και ικανότερος είναι από κάποιον άλλο συνάδελφό του.Και εκείνη τη στιγμή που άκουγα τον πόλεμο που γινόταν προς απόδειξη της καλύτερης μορφής ψυχοθεραπείας,
αναρωτιόμουν που χωρά ο άνθρωπος σε όλη αυτή τη διαμάχη.Πως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η μια μορφή ψυχοθεραπείας είναι καλύτερη από μιαν άλλη?Θα ήταν σα να αποδεχόμασταν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι,μιας και για όλους ταιριάζει το ένα ή το άλλο.Και όπου γυρίσεις το κεφάλι σου,βλέπεις καταπληκτικούς επιστήμονες που τα γνωρίζουν όλα.Σαν έναν αγώνα δρόμου,όπου ο νικητής θα είναι ο κατέχων την υπέρτατη γνώση.Και στη μέση ο άνθρωπος.Ο ασθενής.Ο έχων το πραγματικό πρόβλημα.Ψυχοθεραπεία ή φάρμακο?Άλλο ένα δίλημμα.Το μυαλό του ανθρώπου προσλαμβάνει διαρκώς παραστάσεις και λειτουργεί αναλόγως.Αν στην πορεία κάτι έχει ληφθεί πολλές φορές ως πληροφορία,αναλύεται πια με διαφορετικό τρόπο από τον ανθρώπινο εγκέφαλο.Και μιας και οι επαγγελματίες του χώρου ψυχικής υγεία υπαγόμαστε-θέλω να πιστεύω-σε αυτή την κατηγορία,των εχόντων δηλαδή εγκέφαλο,δε θα μπορούσαμε να αποτελούμε εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα. Μαθαίνεις να δουλεύεις με τα φάρμακα και υποτιμάς την ψυχοθεραπεία.
Ψυχοθεραπεία ή φάρμακο
Συνηθίζεις να ασχολείσαι με μια μορφή ψυχοθεραπείας και υποτιμάς τα φάρμακα ή και τις άλλες μορφές ψυχοθεραπείας. Και στη μέση πάντα ο ασθενής.Τα διλήμματα μοιάζουν να έχουν μεγαλώσει,μετά από αυτή την οπτική γωνία,ακόμη και στον γράφων.
Λίγο φάρμακο,καθόλου φάρμακο,ή πολύ φάρμακο?Φάρμακο ή ψυχοθεραπεία?
Αυτή η μορφή ψυχοθεραπείας ή η άλλη?Απ’ όλα έχει το πανέρι.Μα αν αφήσω για λίγο τα διλήμματα και καταπιαστώ με ότι υπάρχει πίσω από αυτό που φαίνεται,οφείλω να αποδεχτώ το πραγματικό πρόβλημα.Και να εντοπίσω αυτό που δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα.Στο πεδίο της ανθρώπινης ψυχής,δε χωρούν εγωισμοί,ούτε διαμάχη για το αν είναι καλύτερο κάτι από κάτι άλλο.Οφείλει αυτός που απασχολείται ως ειδικός,να αφουγκράζεται τον εαυτό του και να σηκώνει το βάρος του τίτλου που φέρει.Ψυχοθεραπεία?Θεραπεία ψυχής?Πολύ βαρύ μοιάζει.Και ο τρόπος να αντέξει κανείς αυτό το βάρος,δεν είναι με το να δείχνει απλά ότι το αντέχει,αλλά ίσως με το να αποδέχεται ότι είναι ασήκωτο και απλά κάνει ότι καλύτερο μπορεί.Και σε αυτά τα πλαίσια,ούτε θεός είναι,ούτε όλα τα ξέρει.Και καταλήγοντας, να πω τελικά,ότι δεν υπάρχουν διλήμματα.Υπάρχουν απλά άνθρωποι με διαφορετικές ανάγκες.Όποιος θέτει διλήμματα,μάλλον προς τον εαυτό του αναφέρεται. Δεν απάντησα,θα πει κανείς,όμως στο αρχικό ερώτημα….
Ψυχοθεραπεία ή φάρμακο?….
θα το πω αλλιώς,κλείνοντας..
“εγωισμός ή αυτογνωσία?”…
“επιστημοσύνη ή άνθρωπος?”…”ουσία ή φαίνεσθαι?”…κι όποιος κατάλαβε,κατάλαβε…
Ψυχοθεραπεία ή φάρμακο
**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.