Πλειοψηφίες και μειοψηφίες
Πλειοψηφίες και μειοψηφίες..μέγα κριτήριο..θα έλεγε κανείς πως όλοι είμαστε ακροβάτες.
Πολλές φορές ακροβατούμε μεταξύ λογικής και παραλόγου.
Αντιφάσεις.Ναι.Θα έλεγε κανείς πως οι αντιφάσεις είναι μέρος της φύσης μας. Υποκρισία.Ναι,Θα έλεγε κανείς πως η υποκρισία,απαιτείται να υφίσταται και στην πιο πολιτισμένη κοινωνία.Πιο συγκεκριμένα,όσο πιο πολιτισμένη είναι η κοινωνία,τόσο πιο υποκριτική επιβάλλεται να είναι. Τι θα χωρούσε άραγε σε έναν ιδανικό κόσμο?Τι από όλα τα παραπάνω,ή και από πολλά άλλα ακόμη που δεν έχουν ακόμη αναφερθεί,θα χωρούσαν σε έναν ιδανικό κόσμο? Ίσως τίποτε.Θεσμοί,νόμοι,
κανόνες,πρότυπα συμπεριφοράς…όλα καθορίζονται εκ των προτέρων και όλα απαιτούνται από όλους
μας,να τα ακολουθούμε ως μια οικουμενική και πανανθρώπινη αλήθεια.Και στην πορεία ψάχνει κανείς να βρει την πηγή της σοφίας..εκείνον που αποφάσισε αυτή την αλήθεια.Αλλά φυσικά κάτι τέτοια είναι αδύνατο να συμβεί.Στην εποχή της παγκοσμοιοποίησης,
υποτίθεται ότι ο κόσμος είναι ακόμη πιο μικρός και πιο συνεκτικός.Αλλά καθόλου δεν είναι έτσι.Συνεχίζουμε και εξακολουθούμε να ζούμε στο μικρόκοσμό μας.
Συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι η αλήθεια της κοινωνίας μας,είναι εκείνη η αλήθεια που πρέπει να επικρατήσει στον κόσμο.
Αν η αλήθεια που με περιβάλλει έχει να κάνει με τον χριστιανισμό,τότε αυτή είναι η σωστή αλήθεια.Αν έχω γεννηθεί μουσουλμάνος,τότε δεν υπάρχει κάτι σωστότερο και όλοι οι άλλοι είναι αμαρτωλοί.Αν το χρώμα που επικρατεί στο δέρμα και στη συνείδηση είναι το λευκό,τότε οι μαύροι λογίζονται ως κάτι διαφορετικό και υποτελές.Αν η πλειοψηφία προτάσσει κάτι,τότε η μειοψηφία έχει λάθος εξ ορισμού αν ισχυρίζεται κάτι διαφορετικό.Και στρέφει κανείς το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας με αγωνία να καταλάβει τι πρέπει να κάνει…πως πρέπει να είναι..με ποιον τρόπο να ακολουθήσει την πανανθρώπινη αλήθεια ,με σκοπό να μη διαφέρει..να ενταχθεί,με ανταμοιβή να ανήκει κάπου αισθανόμενος έτσι πιο προστατευμένος και ασφαλής,χάνοντας έτσι στην πορεία,το δικό του ιδιαίτερο πνεύμα,την κριτική σκέψη,τον εαυτό του.Καθοδηγούμενος από τα αρχέγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης,από τότε ακόμη που ο προιστορικός άνθρωπος έψαχνε με αγωνία να ενταχθεί σε μια αγέλη ανθρώπων βρίσκοντας μια ασφαλή σπηλιά για να μπορέσει να επιβιώσει,έτσι και ο σύγχρονος άνθρωπος.Νομίζει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει,αλλά στο βάθος ακόμη ψάχνει εκείνη τη σπηλιά.Απλά η σπηλιά έχει μετασχηματιστεί σε κάτι άλλο.Αλλά τα αρχέγονα ένστικτα συνεχίζουν να τον καθοδηγούν,στερώντας του το δικαίωμα να υπάρχει ως ξεχωριστή οντότητα,με επιβράβευση την παρεχόμενη ασφάλεια.Και αφού έχει ενταχθεί πια,από εκεί και πέρα αρχίζει και λειτουργεί με βάση τους κανόνες της αγέλης.Δίχως δικαίωμα επαναπροσδιορισμού αυτών των κανόνων.
Επαναπροσδιορισμός,
σημαίνει αποπομπή από την αγέλη.Με ότι αυτό συνεπάγεται.Ζώντας έτσι,ακολουθεί-είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι-κάθε λογική ή κάθε παραλογισμό,απλά και μόνο επειδή η πλειοψηφία το έχει χαρακτηρίσει ως λογικό και αποδεκτό.Το πνεύμα πια,ομαδοποιείται και λειτουργεί μηχανικά πλέον.Η φωτεινή επιγραφή στο πίσω μέρος του μυαλού,διαρκώς αναβοσβήνει.. «αφού το πιστεύουν οι περισσότεροι έτσι θα είναι»….είναι έτσι?
**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.