Οιδιπόδειο
Οιδιπόδειο..Πολλά έχουν λεχθεί σχετικά…δε θα μπορούσα να προσθέσω κάποια καινούργια γνώση. Θα μπορούσα ίσως παρ’όλα αυτά να προσθέσω έναν προβληματισμό και μια παρατήρηση ταυτόχρονα.Και ίσως προκύψει ένα ερωτηματικό στο τέλος του κειμένου. Άραγε, το οιδιπόδειο όντως ξεκινά από το παιδί?..ή μήπως τελικά, ο γονέας είναι εκείνος που μεταφέρει την εντολή στο παιδί για ενεργοποίηση του οιδιποδείου? Μήπως ο γονέας είναι εκείνος που κοιτά το παιδί με εκείνη τη ματιά,που ζητά πολλά? Και το παιδί απλά ανταποκρίνεται σε κείνο που του ζητάνε? Γιατί αν δεν ανταποκριθεί ένα βρέφος-ούτε καν παιδί ακόμη- στις επιταγές των βασικών ηρώων της ζωής του,θα επιβιώσει άραγε?..το ένστικτό του,του λέει
“όχι”. Και κοιτά μέσα στα μάτια το γονιό του, με κείνη την ιδιαίτερη ικανότητα που έχει ως βρέφος να αντιλαμβάνεται το…ασυνείδητο-σχεδόν με μια ψυχωσική ικανότητα ενός οπωσδήποτε μη σχηματισμένου ακόμη Εγώ- και τα μάτια εκείνα συχνά του λένε “αγάπησέ με παιδί μου..μέσα από τη δική σου αγάπη,θα συνεχίσω κι εγώ να υπάρχω..μέσα από τη δική σου αγάπη θα μπορέσω να αποκαταστήσω τις δικές μου βρεφικές ματαιώσεις.Και το βρέφος αντιλαμβάνεται τι του ζητάνε και ανταποκρίνεται.
Και αν η ματιά του γονιού δεν είναι “καθαρή” από τις δικές του πρώιμες ματαιώσεις,τελικά το παιδί θα αναπτύξει έναν “ψευδή εαυτό”,
μέσα από τον οποίο θα απωλέσει την ικανότητα να αναπτύσσεται ξεχωριστά ως ένα διαφορετικό και μοναδικό ον. Θα ακολουθεί μοντέλα και πρότυπα συμπεριφοράς στην ενήλικη ζωή του και συχνά θα αναρωτιέται γιατί δεν είναι ευτυχισμένο. Θα νοιώθει πως δε ζει τη δική του ζωή, αλλά μια ζωή που κάποιοι κάποτε ονειρεύτηκαν για εκείνο.Τελικά ίσως είναι άδικο για το παιδί να θεσπίζουμε το οιδιπόδειο ως κάτι που ξεκινά από το ίδιο. Ίσως θα ήταν καλύτερα να αποδεχόμασταν την επιρροή μας και την παντοδυναμία μας,επάνω σε ένα παιδί…ένα παιδί,που το μόνο που ζητά είναι να το αγαπήσουμε άνευ όρων..αλλά αν δεν έχει άνευ όρων αγαπηθεί ο νυν γονιός και πρώην παιδί, δύσκολα θα είναι τα πράγματα και για την καινούργια σχέση..μεταβιβάζονται όλα αυτούσια…
Οιδιπόδειο
**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.