Κοινωνική φοβία

Κοινωνική φοβία..Στην εκπομπή της Πέμπτης που προηγήθηκε,συζητήσαμε αρκετά και μπορώ να πω ότι το θέμα που κυριάρχησε,ήταν της Κάτιας. Ξεκινώντας από τα συμπτώματα της κοινωνικής φοβίας,μπήκαμε σε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την ιστορία της Κάτιας. Μια ιστορία δύσκολη με λεπτομέρειες που καθορίζουν ένα παιδί.Αλλά όλα στο δρόμο μπορούμε να τα αποκωδικοποιήσουμε και να προχωρήσουμε πιο ελεύθεροι στη ζωή μας. Μια ελευθερία που την αποζητούμε βαθύτερα.Μια ελευθερία που αναφέρεται στο να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας μας και να μην προχωρούμε,στην ουσία καθηλωμένοι από την ιστορία αυτή.Αυτή η διαδικασία από μόνη της,είναι ικανή να παρασύρει στιγμιαία τον άνθρωπο

μακρυά από τη νεύρωση και να τον κάνει να επικεντρώσει κι εκείνος σε ότι βαθύτερα και ασυνείδητα,πραγματικά τον απασχολεί.Από τη συζήτηση λοιπόν,εμφανίστηκε μια μητέρα,η οποία δύσκολα επιβραβεύει και ένας πατέρας,ο οποίος όταν η Κάτια ήταν μικρή-3 ετών αν θυμάμαι καλά-,προσπάθησε να ρίξει το μικρό παιδί από το μπαλκόνι.Είναι τόσο δύσκολη αυτή η ιστορία,που και μόνο που γράφω αυτή τη στιγμή,έχω τους ενδοιασμούς μου για το αν είναι χρήσιμο να αναπαράγω γραπτά,ότι η Κάτια μοιράστηκε μαζί μας,την προηγούμενη Πέμπτη.Αλλά συνεχίζω,μιας και ρωτώντας την σχετικά,εκείνη την ημέρα,με αδειοδότησε να συνεχίσουμε να συζητούμε.

Με μια μητέρα λοιπόν,επικριτική

και έναν πατέρα,όχι μόνο απών,αλλά ιδιαίτερα επιθετικό στο λίγο διάστημα που ήταν στη ζωή της Κάτιας,αυτό που η ίδια η Κάτια έχει εμπεριέξει μέσα της,είναι μια εικόνα για τον εαυτό της,ιδιαίτερα αρνητική.Δεν είναι περίεργο όταν τα παιδιά νιώθουν έτσι. Όταν ένα παιδί δεν έχει βιώσει την αγάπη,με τον τρόπο που έχει ανάγκη να την νιώσει, τότε το συμπέρασμα που βγάζει είναι πως το ίδιο,δεν ήταν αρκετά καλό για να αγαπηθεί.Πως για να βιώνει την απόρριψη το ίδιο ευθύνεται γι αυτό.Είναι όπως έχω πολλές φορές πει και γράψει,δεδομένο πως ότι το παιδί λαμβάνει από τους γονείς του,αδιαπραγμάτευτο μέσα του.Ότι του περνούν οι γονείς του-οι βασικοί ήρωες της ζωής του,το παιδί το πιστεύει και το υιοθετεί ανεπιφύλακτα.Ακόμη και αν αυτό το κάτι είναι πως το ίδιο δεν αξίζει αρκετά για να κερδίσει την αγάπη τους.Εκεί έγκειται και η μεγάλη παρεξήγηση,όπου το παιδί, εκείνο που πραγματικά βιώνει είναι μια ιστορία που δεν του ανήκει.Είναι η ιστορία του γονιού του,που ήταν κάποτε ένα πρώην παιδί που είχε κι εκείνο γονείς.Και τελικά μεταφέρει αυτή την ιστορία στα δικά του παιδιά.Αλλά ο τελικός αποδέκτης,δεν μπορεί να αντιληφθεί κάτι τέτοιο και τη μη αποδοχή από το γονιό του,την βιώνει προσωπικά.Πως δηλαδή το ίδιο το παιδί δεν είναι αρκετά καλό για να αγαπηθεί.Και για μια ακόμη φορά,μέσα από την πορεία της συζήτησης,προέκυψαν λεπτομέρειες που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω γραφόμενα.Κάποια στιγμή,όταν η Κάτια είχε μεγαλώσει-στα 14 αν και πάλι θυμάμαι σωστά-,ρωτούσε επίμονα τη μητέρα της για το τι είχε γίνει τότε με τον πατέρα της Κάτιας. Και τότε παρενέβη ο παππούς της Κάτιας-και πατέρας της μητέρας της-και της είπε με σκληρό ύφος πως όντως ήταν αλήθεια,ότι ο πατέρας της Κάτιας προσπάθησε να την πετάξει από το μπαλκόνι,και να σταματήσει να “πιέζει την κόρη του”…”δε θα τρελάνεις εσύ την κόρη μου”,είπε ο παππούς σε ένα μικρό παιδί με τόσες ευαισθησίες.Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς,όταν παρατηρεί έναν τόσο σκληρό άνθρωπο,το γιατί η κόρη του και μητέρα της Κάτιας,είχε δυσκολία στο να μεταφέρει την αγάπη στην ίδια την Κάτια.Και όμως τελικά,η Κάτια το μόνο που εισέπραξε

είναι πως η ίδια δεν ήταν αρκετά καλή για να αγαπηθεί.

Και αυτό το κουβαλά εις το διηνεκές,αν δε μπορέσει να το αποκωδικοποιήσει.να αποκτήσει εκείνη την οπτική γωνία,που είναι απαραίτητη για να μπορέσει σιγά σιγά να βγει από την “μεγάλη παρεξήγηση” και να ζήσει σαν ελεύθερος άνθρωπος στη ζωή της.Γιατί η ανελευθερία ,είναι η επανάληψη της ιστορίας μας και η αναπαραγωγή στο τώρα.Με άλλα λόγια,είμαστε καθηλωμένοι στο παρελθόν,χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.

Και η δυσκολία μας,να προσεγγίσουμε τα δύσκολα θέματα της ιστορίας μας,είναι το πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί η νεύρωση.

**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.