Διαταραχή πανικού V

Διαταραχή πανικού..Ο θυμός που μπορεί να υπάρχει σε έναν άνθρωπο,δεν είναι εύκολο να γίνει αποδεκτός,ειδικά αν “στρέφεται” προς τους γονείς.Εδώ ίσως πει κάποιος ότι ένας τέτοιος θυμός είναι εύκολα αναγνωρίσιμος από το άτομο.Είναι όμως έτσι?Αντιλαμβάνεται όλο το μέγεθος του θυμού που υπάρχει μέσα του,ή αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι το επιφανειακό στρώμα του θυμού?Και αν έτσι είναι,τι γίνεται με την “υπόλοιπη ποσότητα” θυμού?Μήπως έχει μετασχηματιστεί σε κάτι άλλο? Είναι εύκολο άραγε για έναν άνθρωπο να παραδεχτεί και να φέρει σε συνειδητό επίπεδο όλον εκείνο το θυμό που πιθανώς να τρέφει προς τους γονείς του?Αν γινόταν κάτι τέτοιο,κατά κάποιο τρόπο θα απειλούσε την ίδια του την ύπαρξη.Συμβαίνει πολύ συχνά,

“η ιστορία” ενός ατόμου που πάσχει από διαταραχή πανικού να περιλαμβάνει γονείς καταπιεστικούς. Μια καταπίεση που μπορεί να εκδηλώθηκε σε διάφορα επίπεδα.

Από υπερπροστατευτισμό μέχρι μια έντονα ανταγωνιστική σχέση.

Όλες πάντως οι μορφές καταπίεσης από έναν γονιό προς το παιδί του,ασυνείδητα -από το γονιό-αποσκοπούν στην αναπηροποίηση του παιδιού.Όλα τα μηνύματα καταλήγουν σε μια πρόταση που δεν ειπώθηκε ποτέ..που ποτέ δε μπήκε σε λόγια,αλλά κυριαρχούσε έντονα στο γονεικό περιβάλλον…”δε μπορείς χωρίς εμάς παιδί μου..δε θα τα βγάλεις πέρα“.Το παιδί εκείνη τη στιγμή,βιώνει την επίθεση,γιατί περί επίθεσης πρόκειται,σαν επίθεση προς το ίδιο,χωρίς φυσικά να έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί,ότι ο γονιός απλά διακινεί τη δική του παιδική ιστορία και τη μεταβιβάζει στην επόμενη γενιά.Και το παιδί μεγαλώνοντας νοιώθει ευάλωτο και εύθραυστο. Γιατί έχει εγγραφεί μέσα του και διακινείται με την κάθε αφορμή που προκύπτει στην ενήλικη ζωή του,εκείνη η φράση που ποτέ δε λέχθηκε,αλλά έντονα χαράχτηκε μέσα του..

.”δε μπορώ μόνος μου…δε θα τα καταφέρω χωρίς τους γονείς μου”.. και ο θυμός καλά κρατεί…

συνεχίζεται…

Διαταραχή πανικού V

**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.