άρθρα ψυχιατρικής
“Κοίτα εγώ”..Σήμερα θα ασχοληθούμε με το τραγούδι της ημέρας.Στο BLOG,θα μπαίνει ένα τραγούδι πάντα,που έχει κάτι να πει.Κάτι βαθύτερο που σηκώνει ανάλυση. Έτσι για να κινείται το πνεύμα μας.Να βάλω όμως τους στίχους προς ανάγνωση ,πριν αρχίσουμε να μελετάμε τι μας λέει ο ποιητής,αν και δε φτάνει ένα κείμενο για να μιλήσουμε για όλα όσα λέει. Και τα σχόλια δεκτά φυσικά. Και απαραίτητα για να υπάρχει η απαραίτητη διαντίδραση που ωθεί το πνεύμα μπροστά.
Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις
δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι
Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω
Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις
είμαι όλα αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος
όποιος με ξέρει κάνει λάθος
Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι’ αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω
“Κοίτα εγώ αν μου επιτρέπεις,δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις.Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι πως καταφέρνω και κρατιέμαι”.Είναι πιθανό να μην περνά απαρατήρητο αυτό το τετράστιχο,σχεδόν από κανέναν. Ίσως γιατί όλοι συμμετέχουμε σε αυτό. Ο καθένας με τον τρόπο του.Όλοι διαμορφώνουμε μια εικόνα,τόσο για τον εαυτό μας,όσο και για τους γύρω μας.Και με βάση αυτές τις εικόνες πορευόμαστε.”Δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις”..θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και άλλες λέξεις κανείς..θα μπορούσε να πει…”υπάρχω κι εγώ..θέλω να είμαι για σένα…να έχω την εικόνα που επιθυμείς από εμένα,αλλά θέλω να είμαι κι εγώ”..και μετά υπάρχει ο θυμός και το επιθετικό μήνυμα..”αν μου επιτρέπεις”..’η αλλιώς “κουράστηκα να είμαι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαι“.Γιατί όμως να συμβαίνει αυτό?
Αν αποδεχτούμε το βασικό κανόνα της ψυχανάλυσης,ότι όλα ξεκινούν από πολύ παλιά
και πως όλα σχεδόν έχουν να κάνουν με το γονεικό περιβάλλον και με την κρίσιμη περίοδο της ζωής μας, όπου αυτό το περιβάλλον καθόρισε τις εξελίξεις μέσα μας,το ερώτημα αποκτά καινούργιο νόημα,σε αυτόν που το διαβάζει και αντιλαμβάνεται στον εαυτό του να ταυτίζεται με το ερώτημα.Με τη διαφορά,πως όταν το διαβάζει,αρχίζουν και γυρνούν στο μυαλό του οι σχέσεις εκείνες της ενήλικης ζωής του,μέσα από τις οποίες ένοιωσε να πιέζεται προς το να μην είναι ο εαυτός του κατά κάποιο τρόπο.
άρθρα ψυχιατρικής
Αν ξεχάσουμε όλα τα γεγονότα της ενήλικης ζωής αυτού του ατόμου και τον βάλουμε να απευθύνει το ίδιο ερώτημα προς τους γονείς του…”κοίτα εγώ αν μου επιτρέπεις..δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις..”,ίσως θα ένοιωθε ακόμη πιο έντονη την ταύτιση με το ερώτημα..και ίσως έναν μεγαλύτερο θυμό,καλά κρυμμένο ως εκείνη τη στιγμή μέσα του…πάντα κάτι πιο επώδυνο μέσα μας,μετασχηματίζεται αφού απωθηθεί,σε κάτι λιγότερο επώδυνο..σε κάτι που έχει να κάνει με την παρούσα ζωή μας,και όχι σε κάτι το οποίο έρχεται από πολύ παλιά…η αλήθεια είναι όμως,πως εκεί βρίσκεται η λύση..στο τότε και όχι στο τώρα..
το να μπορεί κανείς,όπως λέει και η ψυχανάλυση,”να γίνει αυτό που είναι”…
συνεχίζεται..
άρθρα ψυχιατρικής
**Το παρόν κείμενο είναι προιόν πνευματικής ιδιοκτησίας του Χρήστου Κακουλίδη. Οποιαδήποτε αναδημοσίευση, απαιτεί την αναφορά της πηγής.